در امـتـداد کـوچ غـریب سـتـاره‌هـا            رونق گـرفت ظلـمتِ دارالامـاره‌ها
باقی نمانده بود بجز خطی از کتاب            از دین نمانده بود به غیر از مناره‌ها

در آن زمان که در خفقان در سکوت شوم            گـم می‌شـدند خـیـل صداها اشاره‌ها
صدها هشام از دم پاک تو جان گرفت            از باغ چشم‌های تو سر زد زراره‌ها
مــردم چــرا رعـیـت آل امــیــه‌انـد            وقتی به سوی توست همه راه چاره‌ها
پیـش صـداقـت تو حـقـیـرند واژه‌ها            پیش سخاوت تو چه اندک، شماره‌ها
چشمم به خون نشسته از آندم که خوانده‌ام            تو بر زمین کشیده شدی و سواره‌ها
آتـش زدند خانۀ امن تو را، و شکر            پــروانـه‌ای نـبـود مـیـان شـراره‌هـا
باید برای تو حرمی ساخت از طلا            بایـد نـوشت نـام تو را بر نگـاره‌ها
مـا لایـق زیـارت قــبـرت نـبـوده‌ایم            ای زائر بـقـیـع تو مـاه و سـتـاره‌ها